Ohhh… jak my, kobiety, potrafimy godzinami analizować, rozkładać problemy na czynniki pierwsze i szukać ukrytych przyczyn. Kochamy zaglądać do cudzych historii, wchodzić do czyjejś głowy i próbować zrozumieć: „Dlaczego?”

• Dlaczego on tak się zachował?
• Dlaczego ona mogła to zrobić?
• Jak tak można?
• Czy to ma związek z dzieciństwem, ranami emocjonalnymi, przeszłością?
• Dlaczego on nie może mnie zrozumieć lub się zmienić?
• Dlaczego się za mną nie wstawił?

To pytanie jest jak magnes – przyciąga nas do kolejnych analiz, czasem wręcz uzależnia.

Problem z pytaniem „dlaczego?”

Kiedy próbujemy na siłę zrozumieć osobę, która nie zachowuje się w porządku lub krzywdzi nas emocjonalnie, wpadamy w pułapkę. To nie nasza odpowiedzialność, by prowadzić jej psychoanalizę i znajdować dla niej usprawiedliwienia.

Czasami najlepsze, co możemy zrobić, to zachować dystans – dosłownie i w przenośni – i przenieść swoją uwagę w miejsce, gdzie jest nam dobrze.

💡 Zrozumienie „dlaczego” rzadko przynosi uzdrowienie. Serca nie da się uleczyć wyłącznie rozumem.

Dlaczego zrozumienie nie zmienia sytuacji

Analiza i wyjaśnianie nie wprowadza zmiany. Możemy znać wszystkie przyczyny czyjegoś zachowania, ale to nie sprawi, że poczujemy się lepiej.

Zmiana zaczyna się od decyzji.

To decyzja, by:

• zaopiekować się swoim sercem, gdy czujesz ból,
• przytulić swoje wewnętrzne dziecko, gdy czuje się samotne, niezrozumiane czy odrzucone,
• robić rzeczy, które poprawiają nastrój – taniec, malowanie, spacer, śmiech z przyjaciółką.

„Dlaczego” często blokuje zmianę

Prawda jest taka, że często „dlaczego” stoi na przeszkodzie „co teraz zrobię”. To oczywiście nie oznacza, że nie mamy analizować, a jedynie by w tym nie utknąć. Kiedy przestajesz obsesyjnie szukać przyczyn, otwierasz przestrzeń na działanie. A działanie jest tym, co realnie przynosi ulgę, radość i nowe możliwości.

Pozdrawiam!
Malvina