Jednym z najbardziej bolesnych doświadczeń emocjonalnych jest sytuacja, w której starasz się o kogoś, kto wyraźnie nie jest tobą zainteresowany — lub wręcz cię nie lubi.
A mimo to czujesz wewnętrzny przymus, by udowodnić swoją wartość.
By „przekonać” tę osobę.
By wygrać czyjąś sympatię niczym nagrodę.
To nie jest przypadek.
To nie jest słabość.
To jest psychologiczny ślad przeszłości — stary wzorzec, który aktywuje się automatycznie.
1. Dlaczego zabiegamy o osoby, które nas nie lubią?
Bo mózg zna tylko dwa tryby radzenia sobie z odrzuceniem:
1. Naprawić.
2. Usprawiedliwić.
A jeśli ktoś nie ma w sobie zdrowej pewności własnej wartości, najprostsze, co przychodzi do głowy, to pytanie:
„Co zrobiłam źle?”
A potem kolejne:
– „Czy ona ma rację?”
– „Czy jestem niewystarczająca?”
– „Może powinnam bardziej się postarać?”
– „Może jest coś, czego nie widzę?”
Niestety, takie myślenie nie prowadzi do klarowności.
Prowadzi do spirali samokrytyki — i do tego, że zaczynasz zabiegać o osobę, która nie ma ochoty być blisko.
2. To nie jest o tej osobie. To jest o twojej przeszłości.
Kiedy ktoś nielubiący cię wywołuje w tobie zagubienie, poczucie winy i chęć „naprawienia”, to klasyczny znak, że:
nie zostałaś emocjonalnie wyposażona w umiejętność radzenia sobie z czyjąś antypatią.
Możliwe źródła:
– Dzieciństwo, w którym uczucie było warunkowe
Jeśli sympatię trzeba było zdobyć, a miłość była „za coś”, to w dorosłości włącza się ten sam scenariusz:
udowodnić – zasłużyć – naprawić – zabiegać.
– Rodzic, który nigdy nie był zadowolony
Gdy byłaś dzieckiem, a twoje wysiłki były ignorowane lub krytykowane, mózg nauczył się mechanizmu:
„Jeśli ktoś mnie nie akceptuje, muszę próbować bardziej.”
– Postrzeganie siebie przez pryzmat cudzych ocen
Brak stabilnej samooceny sprawia, że każde odrzucenie jest traktowane jak werdykt o wartości.
– Trauma relacyjna: kochał, ale odrzucał
Jeśli osoba bliska była niestabilna emocjonalnie, raz ciepła, raz zimna — powstaje wzorzec ciągłego „gonienia” kogoś, kto się oddala.
3. Dlaczego tak bardzo boli, gdy ktoś „nie lubi cię za nic”?
Bo to konfrontacja z lękiem, który większość kobiet nosi gdzieś głęboko:
„Może naprawdę jest coś ze mną nie tak.”
Gdy ktoś cię nie lubi bez powodu, w mózgu pojawia się konflikt:
– logika: „Nie zrobiłam nic złego.”
– emocje: „To ja jestem problemem.”
I w tym rozdźwięku łatwo jest popaść w autoanalizę, samobiczowanie, szukanie winy w sobie.
Ale prawda jest prosta:
To, że ktoś cię nie lubi, mówi więcej o nim niż o tobie.
Ludzie często reagują alergią na:
pewność siebie, na poczucie spokoju, na autentyczność, na inteligencję, na intuicję, na jasność, na piękno i wiele innych dobrych rzeczy. Nie tylko te negatywne!
Dlatego nie możesz budować swojej wartości na cudzej percepcji.
4. Zabieganie o trudną osobę to próba „naprawienia” siebie sprzed lat
Kiedy próbujesz zdobyć sympatię osoby, która cię nie chce, w rzeczywistości nie walczysz o nią.
Walczysz o:
– uwagę, której nie dostałaś,
– akceptację, której kiedyś ci brakowało,
– miłość, której miałaś za mało,
– bezpieczeństwo, którego nikt ci nie dał,
– poczucie, że nie jesteś „za mało”.
To próba domknięcia starej rany:
„Jeśli ta trudna osoba mnie polubi, w końcu poczuję, że jestem w porządku.”
Psychologia nazywa to rekonstrukcją relacyjną — próbą naprawienia przeszłości w teraźniejszości.
Ale to nie działa.
Nigdy.
5. Trudna prawda: nie wszyscy muszą cię lubić — i to jest ulga
To, że ktoś cię nie lubi, nie oznacza:
– że jesteś gorsza,
– że zrobiłaś coś złego,
– że masz się tłumaczyć,
– że musisz to naprawiać.
To oznacza tylko jedno:
Wasze energie nie są kompatybilne.
I to wszystko.
Kiedy kobieta naprawdę to rozumie, przestaje:
– zabiegać,
– wyjaśniać,
– udowadniać,
– przepraszać za samoistnienie.
Zaczyna… żyć.
6. Najzdrowsza reakcja: odejść tam, gdzie jest przestrzeń
Nie w walce, nie w obrazie, nie w dramacie.
W spokoju.
Odejść tam, gdzie:
– nie musisz udowadniać swojej dobroci,
– nie jesteś weryfikowana,
– nie jesteś targetem czyjejś projekcji,
– nie musisz grać roli, by ktoś cię polubił.
Zostaw ludzi, którzy nie chcą cię widzieć.
Twoje światło potrzebuje przestrzeni, nie ciemności.
7. Zakończenie: jeśli ktoś cię nie lubi bez powodu, nie jest to twoja lekcja — to jego.
Twoją lekcją jest tylko jedno:
Zrozumieć, że nie musisz niczego naprawiać.
Już nie.
To był stary wzorzec.
Stare “dziecko”, stary ból, stary mechanizm.
Teraz jesteś kobietą.
Możesz przestać zabiegać.
Możesz przestać walczyć o uwagę.
Możesz pozwolić ludziom, którzy cię nie lubią — po prostu istnieć gdzieś obok.
A ty możesz istnieć w swojej mocy, bez tłumaczenia.
Pozdrawiam!
Malvina
Malvina Dunder 
Leave a comment